Os inicios do fútbol en Alcabre remóntanse a 1904:
A partir de 1906, as diferentes noticias publicadas na Prensa informan da participación do equipo de Fútbol de Alcabre en diferentes competicións como o Concurso Padrós, "El Reloj del Rey", o Concurso Local de Balompie, Copa de Pontevedra,...
Hai información que indica que en 1907
xa existía o Arenas de Alcabre como tal, e que foi fundado por un grupo
de afeccionados dirixidos por Paulino Iglesias Cuevas. Os seus
primeiros “tiros a gol” producíronse nos areeiros de Samil,
circunstancia á que debe o seu nome. Cando eses afeccionados foron
adquirindo clase, pasaron a adestrar en campos valados.
En 1909 o Alcabre F.C. foi un dos equipos participantes na Copa Compostelana, considerada ese ano o Campionato de Galicia, xunto co Real Club Coruña, Real Club Deportivo de la Sala Calvet, Español F.C., Athletic F.C., Real Club Fortuna e o Industriosa F.C. de Vigo. Competición da que se fixo eco toda a prensa de Galicia.
Con D. Ángel Casal como Delegado, o Alcabre F.C. foi un dos integrantes na organización e creación da Federación Galega de Fútbol.
E mesmo participou no Campionato de Galicia de 1913 cun equipo formado por: Ruíz, Lago, Martínez, Damonte, González, Iglesias, Areal, Ruíz, Casal, Lorenzo e Morenos.
As crónicas asinadas por Handicap, o famoso xornalista e membro importante na creación do R.C.Celta nos falan dos partidos disputados contra o Real Club Fortuna de Vigo, o Vigo Football Club, os equipos base sobre os que se fundou o Real Club Celta, e tamén contra o Exiles Cable Club o primeiro clube de futbol de Galicia formado por traballadores ingleses que operaban no telégrafo e mantemento do Cable Inglés.
A partir de 1918, formouse un novo equipo co nome de Victoria de Alcabre, que colleitaba numerosos triunfos e nos que destacaban numerosos valores, daquela xa había equipos potentes que foron quitando o bó que daba a nosa canteira, o que provocou a desaparición do Victoria despois duns 10 anos de vida.
1929 Fundación do Clube:
Pouco despois, en 1929 o fútbol volve á parroquia, sumándose todos os mozos e cunha ilusión renovada e sen límites o deporte rexurdiu en Alcabre fundando o Arenitas de Alcabre, nome que viu pola mocidade dos seus fundadores, sendo D. Edmundo Pardo Fernández o seu Presidente, e acompañárono na directiva uns moi novos D. Domingo Domínguez Martínez, D. Joaquín Martínez Salomón e D. Antonio Pardo Fernández.
O
terreo de adestramentos instalouse en Samil, no actual emprazamento das
pistas de maquetas de coches na Garita, onde con máis vontade que acerto, tentaron de aplanar un anaco daquela terra, cousa que se conseguiu despois de moito esforzo pero como era un auténtico areal, xogar ao fútbol fíxose moi difícil, xa que non había pulmóns que soportaran tal esforzo físico. Pensouse en cubrilo cunha sólida capa de terra, pero ante a imposibilidade de levar a cabo esta necesaria reforma por falta de comunicacións co terreo, despois de telo inaugurado oficialmente e disputados partidos, tivo que abandonalo, deixando sen premio o esforzo, traballo e entusiasmo daqueles precursores. Para a inauguración do campo foi invitado o Mirambell de Coruxo que derrotou o Arenitas de Alcabre por 1-7.
A pesar de todo, o equipo seguía en pé, con forza crecente e por non estar federado disputáronse partidos amigables con equipos doutras localidades.
O seu equipamento era camiseta vermella
e pantalón azul e o local social era a perruquería de D. Balbino Barreiro situada no barrio de Barreiro. Nesa primeira etapa do Arenitas de Alcabre con xogadores como Sanjuan, Herminio, Pacheco, Queno, Araujo I, Araujo II, Segundo, Pazó e Saa, disputáronse partidos no Arenal de Vigo, Peniche, As Travesas, Coruxo, Navia, Comesaña, Lagares, Redondela, Camposancos, A Guarda...
Así, ata 1933 cando dimitiu D. Edmundo Pardo e noméase presidente a D. José Comesaña, baixo cuxo mandato se federaba e regulaba, dándolle o nome de Arenas de Alcabre.
A primeira nota oficial do clube como Arenas de Alcabre localizada nos arquivos data do 10 de abril de 1933. Nesta primeira acta figuran como directivos: D. Edmundo Barreiro, secretario; D. Paulino Barreiro, depositario; D. Federico Mallo e D. Bernardo Araujo como delegados e finalmente D. Antonio Fernández como xefe de material.
Nos años 1933, 34 e 35 participaba en Competicións non federadas, partidos amigables e Trofeos como o Concurso Comesaña Sporting, a Copa os Paxuriños, Copa Humorística, Copa Maragamés, Copa Celta, Copa Barreiro, ..
No mes de agosto de 1935, tras unha solicitude previa, o Arenas de Alcabre foi admitido pola Federación para competir como club federado, e o 6 de outubro tivo lugar no vello campo da Salgueira o debut oficial na Competición de Liga:
E no ano 1936 participa por primeira vez na Copa Vigo, competición que se comezou a celebrar só tres anos antes, en 1933.
Este vello recorte de xornal do 7 de marzo de 1966, indica que o club, como moitos outros, foi abolido o comezo da guerra en 1936 o mesmo tempo que se suspendían todas as competicións:
Primeira foto localizada do Arenas de Alcabre, tomada polo fotógrafo vigués Pacheco e publicada na crónica do 6 de Abril de 1937 asinada por Handicap no Faro de Vigo, ao inicio do Campionato de Afeccionados.
En plena guerra o Arenas de Alcabre participou nos Torneos Celta e Barreiro e nas súas filas xogaba Carnero, futuro xogador do R.C. Celta e Racing de Ferrol.
Ese mismo ano, os golpistas que triunfaran en Vigo organizaron o primeiro campionato de fútbol "del nuevo estado nacional-sindicalista" para xogadores non profesionais e o Arenas foi un dos equipos inscritos.
En setembro de 1937 participa no Torneo de Balaídos gañando o Trofeo doado polo Real Club Celta na inauguración do seu novo campo tras unha das reformas que se levaron a cabo nos anos 30 e 40 do século pasado
Rematada a guerra civil e unha vez reiniciadas as competicións oficiais, o Arenas de Alcabre volveu participar nelas sendo Manuel Álvarez Pérez o presidente:
o mando dunha Directiva formada por: D. Argimiro Mallo Costas como Vicepresidente; D. Edmundo Pardo Fernández, secretario; D. Ramón Álvarez Pérez, vicesecretario; D. Juan Collazo Quintela, tesoureiro-contador; e como vogais: D. José Pazó Iglesias, D. Antonio Pardo Fernández, D. Ceferino Carnero Carnero e D. Juan Serodio Monroy.
Modifica a súa vestimenta (que xa no ano 1937 tal como indicaba Handicap nunha crónica, houbera malentendidos ao referirse aos xogadores do Arenas como "los rojos" polas camisetas) que pasou a ser a camisa branca e o pantalón azul.
E cun plantel onde xogaban Lorenzo, Álvarez I, Álvarez II, Montenegro, Dios, Portabales, Marrulo, Campa, Américano, Pardo, Fernando, Guerra, Morales I, Morales II, Moreno, Chicha II e Carnero; afrontaron a primeira competición de Liga tras a guerra civil encuadrados na Segunda División da Liga de Modestos, onde lograron o Subcampionato detrás do Comesaña e xunto co Imperial Núñez lograron os tres postos de ascenso a Primeira División.
Na Primeira División da Liga de Modestos, o Arenas acadou os subcampionatos nas tempadas de 1941, por detrás do Traviesas, e en 1943 onde o Turista foi campión.
Estas catro tempadas xogou Pahiño no noso equipo, O Arenas de Alcabre foi o club onde empezou a alimentar os seus soños de gloria, e o seu espírito combativo. Este ano de 1943, precisamente o 31 de xullo fíxose oficial a sua fichaxe polo Real Club Celta, debutando o 5 de setembro.
Pahiño pasou a Historia do Real Club Celta de Vigo e do Real Madrid no que se converteu no seu máximo goleador histórico, foi internacional absoluto coa selección española, gañou dúas veces o Trofeo Pichichi e actualmente ocupa o décimo posto na lista de máximos goleadores de todos os tempos da Liga. Completou a súa carreira xogando no Deportivo da Coruña e no Granada CF.
Despois da fichaxe de Pahiño polo R.C. Celta, na tempada 1943/44 volvese reorganizar a marcha do equipo e fórmase unha nova Xunta Directiva con novas aspiracións. Nomeando Presidente a Edmundo Pardo; Vicepresidente: Juan Collazo; Secretario: Antonio Pardo; Vice: Manuel A. Comesaña; Tesoureiro: Casimiro Padín; Vocais: Benito Comesaña, José Pazó, Enrique Fernández, Antonio F. Ramos e Emilio Rodríguez. Emilio Ruíz González foi o elexido como adestrador.
 |
| Insignia do Arenas |
A finais do ano 1945 producíronse algúns cambios na Directiva, que finalmente estivo formada por D. Antonio Fernández Ramos como presidente; D. Benito Comesaña Costas, Vicepresidente; D. Enrique Alonso Costas, secretario; D. Jesús Fernández Falque, Vicesecretario; D. José Pardo Fernández, Contador; D. Secundino Rouco Costas, vice; D. José Costas Bastos, Delegado e D. José Fontenla París, D. José Vázquez Fernández e D. Emilio Comesaña como vogais.
O Arenas seguía nas competicions oficiais de Liga Local de Modestos e Copa Vigo e como era habitual, os avisos a xogadores, socios e afeccionados facíanse mediante notas publicadas na prensa local, Faro de Vigo e El Pueblo Gallego.
No Arenas deses tempos xogaron Tucho, Antonio, Hervás, Serín, Elías, Mauro, Manolo, Rayo, Pascual, Candi, Eduardo (Goberna), Lora, Trigo, Trique, Cesáreo, Florindo, Delfino, Calvo, Gabino, Miñoca, Talladas, Martiño, Mallo, Barreiro, Fernández,…
En 1947 o Arenas conseguiu o Terceiro Posto nunha Liga de Modestos que liderou con facilidade o Domayo F.C.e o D. Castro foi o subcampión. O porteiro do equipo era Ruíz, fillo de Emilio Ruíz alcumado "o león de Bouzas", un gran porteiro céltico dos anos 1924 a 1926. Tamén xogaban nese equipo: Pepe, Álvaro Collazo, Jesús López Riveiro, Enrique Álvarez, Ángel Rodríguez Leal, Guillermo García, Vicente e Francisco Santoro.
O local social do club estaba situado no actual número 72 da Avenida Atlántida en Alcabre:
Despois dunhas tempadas con problemas deportivos, sancións... O Arenas de Alcabre causa baixa no concerto de equipos federados e abandonou as competicións oficiais. Os antigos xogadores mantiveron ao equipo disputando partidos amigables e torneos e finalmente en 1955 un deses antigos xogadores, Manuel Álvarez Pérez, asume a Presidencia por segunda vez, devolve ao Arenas a Competición Oficial e decide que compita no Campionato de Zonas.
Curiosa alineación tipo do Arenas daquela tempada: Gelucho, Estanila, Lucio I, Julito, Lucio III, Campanal, Manolito, Benigno, Dapresa, Lucio II e Lucio IV. Nestas tempadas cos membros de dúas familias o once estaba case rematado e formando un moi bo equipo: os catro irmáns Iglesias: Nocho, Julito, Pepiño e Javier; e os seis irmáns Rodríguez Lucio: Boro, Beliña, Miguel (Chut, o futuro xogador do R.C. Celta), Ernesto, Tetené e Emilín.
Miguel Lucio (Chut) xogou estas duas temporadas 1957 e 1958 no Arenas de Alcabre.
As eliminatorias da Copa en caso de empate decidíanse polo número de córners tirados durante o partido:
En 1958 con xogadores coma: Eloy, Barreiro, Nocho, Bastos I, Prendes, Rubio, Pepiño, Beliña, Julito, Chut, David y Bastos I o Arenas estivo a piques de disputar a Final da Copa de Zonas, pero como a tempada anterior, quedou eliminado polo número de córners no desempate da semifinal novamente ante o Coruxo.
O 6 de setembro de 1958, tres anos despois de asumir a presidencia, Manuel Álvarez Pérez falecía aos 45 anos, cando o club volvía a rexurdir baixo o seu mandato.
Eduardo Alonso foi nomeado Presidente, as suas primeiras decisións foron que o Arenas de Alcabre volveu á Liga Local de Modestos e fichou a Villanueva como adestrador, que sería clave nos futuros éxitos do equipo, acadando esa tempada o Terceiro Posto da clasificación cun equipo formado por Emilio, Nando, Bastos I, Prendes, Julio, Iglesias, Belilla, Gelucho, Bastos II e Alén.
Un acontecemento transcendental na historia do Arenas foi a construción do Campo da Ameixeira en Alcabre, Eduardo Alonso e quen se compromete plenamente e propón aos seus compañeiros da Directiva a necesidade de construír un campo de fútbol. Despois de minuciosos estudos e esforzos titánicos, conseguiuse a tan esperada idea de Don Eduardo, que cando presentou a proposta, parecía a todos unha quimera. Esa xunta directiva puxo así en práctica unha das maiores aspiracións de calquera equipo. A construción do campo, ubicado no lugar da Ameixeira, dotaba de vestiarios, comedor, pozo, ademais de contar cun local social e que comezou a concretarse a principios dos anos 60 coa inestimable axuda e traballo dos veciños.
O Campo foi finalmente inaugurado o 10 de xullo de 1960. Todo este proceso quedou reflectido nas crónicas do Faro de Vigo ao longo dese período. No torneo inaugural onde tamen participaron o Coruxo CF, Gran Peña e o Rápido de Bouzas , o Arenas viuse reforzado por Cela, ex xogador do Real Madrid, cuxa pequena filla foi a madriña do evento.
Ese mesmo ano constitúese o equipo Xuvenil do Arenas de Alcabre adestrado por Severo Alonso Frade, que xunto ao Infantil do ano seguinte, foi o xerme das categorías de fútbol base que serían a identidade do equipo ata hoxe.
O sábado 16 de setembro de 1961, o Arenas de Alcabre proclamouse brillantemente vencedor da Copa Vigo nunha Final disputada no Estadio de Balaidos, na primeira das súas dúas conquistas deste prestixioso trofeo. As crónicas no Faro de Vigo e El Pueblo Gallego reflicten o gran partido disputado.
 |
| Equipo que disputou a Final da Copa Vigo 1961 |
Na seguinte tempada, co histórico porteiro do R.C. Celta Padrón, como adestrador, na Liga lograron o Subcampionato de 2ª División detrás do C.D. Rianxo, o que lles daba dereito a promoción de ascenso que perderon.
Esa boa racha continuou na Copa Vigo, onde caeron en Semifinais ante o Sàrdoma tras gañar o partido de ida por 3-2 e perder o partido de volta por 2-0. Finalizando a temporada Padrón deixa o cargo de adestrador ao fichar polo Deportivo de La Coruña.
No ano 1962 fórmase o equipo Infantil, que comeza a participar nas recentemente creadas competicións da Agrupación dos Clubs Infantiles de Vigo xa que naquel momento a Federación de Fútbol non tiña baixo a súa tutela a categoría infantil, sendo o Torneo La Naval Viguesa, o máis prestixioso da época.
O 18 de agosto de 1963, chegan de novo á Final da Copa de Vigo, que nesta ocasión se disputou no antigo campo da Florida, e a pesar de ser claros favoritos como indican as crónicas da época, a derrota na final foi rotunda, 4-0 ante o Traviesas:
E por segundo ano consecutivo disputaron a Promoción de ascenso a Primeira despois de quedar novamente subcampións de Segunda, e nesta ocasión así o fixeron:
Foto de 1963 publicada no Faro de Vigo e incluída no libro "Vigo por Magar" onde aparecen de dereita a esquerda Sacao, Manolito Álvarez, Pepiño Villanueva, Freire, Bar e Nonito. Inclinados: Luis, Currás, Beli, Avelino e Boro.
Un gran equipo tivo o Arenas esa Tempada tal como reflicten as crónicas:
 |
| Faro de Vigo 1-IV-1963 |
E iso tamén se reflectiu na Selección de Modestos de Vigo con tres xogadores do Arenas convocados para disputar os Xogos Deportivos Galegos: Freire, Veliña e Currás.
 |
| O Capitán do mellor equipo do Arenas na Historia |
Na tempada 1964/65 o club volveu á Liga de Zonas.
 |
| No Campo da Ameixeira |
Os equipos Xuvenil e Infantil seguiron disputando as Competicións locais e provinciais:
Continuando en 1965, o equipo Sénior chegou ás Semifinais da Copa Comarcal, onde perdeu nos penaltis nunha eliminatoria moi emocionante ante o D. Rianxo.
O equipo Infantil recolle o Trofeo da Deportividade no acto celebrado no Estadio de Balaidos:
 |
| Equipo Infantil |
Nese equipo Infantil xogou José Gestoso:
A tempada 1965/66 adestrados por Mascaró (futuro adestrador do Coruxo e Delegado para Galicia do Real Mallorca) e cunha plantilla onde figuraban: Alo e Juan como porteiros, Álvarez, Demetrio, Castillo, Nardo, Freire, Zaragallas, Rey, Feitinos, Veliñas, Boro, Chantada, Rouco, Quico; o Arenas estivo loitando polos títulos, conseguindo un terceiro posto na Liga
 |
| Partido no Campo da Florida |
E de novo, como o ano anterior, o Arenas de Alcabre caeu nas Semifinais da Copa de Zonas.
Esos resultados permitiulle disputar o campionato Rexional onde foron eliminados polo Silva no terceiro partido de desempate
En outubro organizouse unha homenaxe a Freire, un xogador histórico do Arenas e que foi un dos puntais do equipo nos maiores éxitos do club.
Ese ano despuntaron no equipo Xuvenil o porteiro Juan que acabou xogando no equipo senior con grandes actuacións, Miguel Ángel Alonso Costas e Ramón Barros
A tempada 1966/67 rematou coa conquista da Liga de Zonas. Ferradás, Manolo, Freire, Castela, Demetrio, Miro, Zaragallas, Nani, Kico, Barral, Peitos, Marcos, Boro e Gelucho conformaron aquel gran equipo adestrado por Carlos Cordal, ex-porteiro do R.C. Celta:
En 1969, tras unha nefasta tempada que rematou co descenso da 1ª División Comarcal, agravado por importantes problemas económicos e a falta de apoio institucional e parroquial, o Arenas de Alcabre desaparece e a súa xunta directiva deposita todos os trofeos e a documentación na casa reitoral da parroquia.
Monroy I, Chouzal, Vilanova, Rodri, Monroy II, Eulogio, Conde, Blanco, Rivera, Suso, Lázaro, Carlos, Rey, Currás e Tino formaron esa última plantilla.
Club Deportivo Galicia
En 1974, un grupo de veciños vinculados a Comisión organizadora das Festas de Alcabre que o ano anterior inauguraran o Torneo de Fútbol, a petición do ex xogador Bernardo Iglesias Prado incluiron para a disputa do triangular a unha selección de xogadores de Alcabre. Con só o anuncio da participación dun equipo da parroquia, Alcabre vibrou ao unísono e renaceu o interese xeral para que Alcabre volvese ao concerto do futbol vigués, xa que a parroquia fora pioneira no fútbol rexional.
Presidido por D. Carlos López Fragueiro e con D. Daniel Pardo Froján como Vicepresidente; D. José Rogelio Vázquez Álvarez como Secretario e D. Manuel Simón Leal como Delegado, se funda o Club Deportivo Galicia como continuación do traballo deportivo e ocupa o espazo que cinco anos antes deixara o Arenas. E a Presentación e co equipo Infantil no II Trofeo Festas de Alcabre o 14 de xullo de 1974.
O debut na Competición da Liga Oficial foi o 6 de outubro nun partido do mesmo Infantil contra o Rayo Plata.
 |
| Insignia do Deportivo Galicia |
Con xente como Antonio Bar, Peleteiro, Eugenio Costas, Tante, Chicho, José Torres....e tantos outros directivos, a súa labor abarcou dende a organización e representación do club como das tarefas diarias de utilleiros, masaxistas, chóferes, buscar campos onde xogar, organizar competicións para as categorías non federadas, buscar árbitros, lavar equipaxes, amañar vestiarios e duchas, marcar o campo de cal, desfacer os terróns dos barrizais resecos polo aire do norte, pedir cartos polas casas para poder pagar seguros e fichas..., poderiamos estar a falar sen descanso do traballo que unha semana si e outra tamén ocuparon de xeito altruísta a Carlos e a eses bos homes que fixeron posible que os rapaces da parroquia e da contorna tiveran a oportunidade de xogar ó futbol.
Aqueles campos de terra onde se disputaban os partidos e adestraban, como o de Marcelo, o de Vilar, Pardavila, a Bouza, Gitano, Brujas, a Xunqueira, os de praias en Samil e no Vao, e tantos outros. ...
 |
| Un dos primeiros equipos do Deportivo Galicia |
En 1976 créase a sección de balonmán do Deportivo Galicia, sendo Simón e Moncho Rodríguez os responsables dos equipos, e cunha plantilla formada por: Ares, Paco, Luis , Bermúdez, Lino, Tino, Félix, Fito, Miguel e Hugo debutaron o 11 de Xullo no Colexio Amor de Dios ante o Atl. Villar.
Despois duns anos incansables tentando consolidar os equipos inferiores, o primeiro éxito chegou na tempada 1978/79 cos títulos acadados polos equipos Xuvenil con Nardo de adestrador, facendo pleno de victorias nas 14 xornadas da Liga e que lle permitiu acceder a Fase Final do Campionato Galego:
 | |||
| Alevín Tempada 1979/80.
De esquerda a dereita, de pé: José Antonio, Andrés, Javi Montaña, José
Ángel, Miguel Rúas, Niní, Juan A. Bar, Gonzalo, Dani, Bar (adestrador).
Agachados: Javi, Quique,Telmo, Fredi, Congil, José Luis y Fran. |
Na tempada seguinte o equipo Infantil consigue o Campeonato Liga:
O 9 de novembro de 1980, Miguel Ángel, que xogara sempre no Deportivo Galicia, debutou no primeiro equipo do R.C. Celta:
 |
| Faro de Vigo, 11-XI-1980 |
Na tempada 1984/85 destacaron moito dous equipos:
O xuvenil que foi Campión da 2ª División e logrou o ascenso a Primeira, categoría que perdera a tempada anterior:
E o Benxamín que tras unha campaña espectacular, loitando polo título ata a última xornada, rematou na segunda posición.
Ese equipo Benxamín na tempada seguinte tamén fixo unha gran campaña na categoría Alevín:
Naqueles anos, Chicho destacaba na portería, xogando sempre nunha ou dúas categorías superiores á que lle correspondía por idade, o que chamaba a atención de equipos máis importantes, e que finalmente lle permitíu xogar na Liga Nacional Xuvenil.
A 2ª fin de semana de xullo, todas as categorías do Deportivo Galicia disputaban o Trofeo Festas de Alcabre, coincidindo coa celebración parroquial, converténdose nun dos momentos máis esperados polos xogadores en cada tempada.
 |
| Alevín ano 1989 |
Aínda que moitos dos partidos se disputaban no campo da Ameixeira, os adestramentos se realizaban case ao lado, no antigo Campo de Marcelo, onde actualmente se atopa a Residencia Santa Marta.
 |
| Os Alevíns Bruno e César no campo de Marcelo |
Gestoso, o ex xogador do Arenas Infantil dos anos 60 e do Celta dos 70 voltou como adestrador do equipo xuvenil na tempada 1991-92:
A tempada 1991/92 foi a última na que se disputou a Liga de Modestos de Vigo:
Unha vez desaparecida a Liga de Modestos de Vigo, o equipo afeccionado inscríbese na Terceira Rexional Galega:
Refundación Arenas de Alcabre
No ano 1996, grazas ao traballo e á ilusión de D. Luís Cascallar Porto, presidente daquela época, a Xunta Directiva decidiu volver á denominación de Arenas de Alcabre, pasando a ser Sociedade Cultural e Deportiva, estando inscrita no Ministerio de Deportes, Rexistro de asociación,de Facenda e no rexistro de Clubs Deportivos da Consellería de Cultura e Deportes da Xunta de Galicia.
Con D. Luís Cascallar Porto como presidente, a Xunta Directiva está formada por: D. Fernando del Pazo Alonso, D. Constante José Comesaña González, D. Enrique Crespo Cascallar, D. Luis López Rodríguez, D. Diego Crespo Comesaña, D. Carlos López Fragueiro e D. José A. Pereira Cabaleiro.
 |
| Insignia Arenas de Alcabre S.C.D. |
O primeiro éxito como Arenas de Alcabre de novo, foi o obtido na mesma tempada 1996/97 polo equipo Cadete, cando se proclamou Campión de Liga.
 |
| De pé de esquerda a dereita: Luis (presidente), Mosquera (adestrador), David, Vaquero, Manuel Antonio, Fuco, Chus, César, Javi Colmenero, David, Dani, Fernando (delegado) Agachados de esquerda a dereita: Toñi, Dani, Santi, Carlitos, Gestoso, José Ángel, Yeray, Antonio (utilillero) |
Baixo a Presidencia de Argentino Pires Iglesias reconstrúense as instalacións e o terreo de xogo, adaptando todo isto á normativa que dicta a Federación Galega de Fútbol. O novo campo de “A Ameixeira” foi inaugurado o 21 de Novembro de 1998:
Na tempada 1999-2000 púxose en marcha o primeiro Trofeo Internacional de Fútbol, este primeiro ano en categoría afeccionada coa participación de: Grupo Deportivo Milheiroense de Portugal, Club Deportivo Couto, Casablanca CF. e Arenas de Alcabre, proclamándose campión a Agrupación Deportiva Milheiroense de Portugal.
Na tempada 2000-2001 disputouse o torneo en categoría xuvenil coa participación do Grupo Deportivo Milheiroense de Portugal, o Real Club Celta da categoría de Honra xuvenil, o Rápido de Bouzas e o Arenas de Alcabre, co Real Club Celta proclamándose campión.
 |
| Boullosa |
En 2004, faleceu Boullosa "alma mater" nesa época do Arenas de Alcabre. Tras este tráxico suceso, as categorías inferiores do Club quedaron desfeitas, quedando só o equipo Afeccionado da Terceira Comunidade Autónoma.
Ao ano seguinte regresaron as categorías inferiores coa fusión da Escola de Fútbol La Base
No ano 2008 o equipo Infantil proclamouse campión da Liga:
Na tempada 2008-09 unha nova Directiva presidida por Diego Crespo Comesaña, con Miguel Ángel Fernández Vázquez como vicepresidente, María González Méndez como secretaria e Antonio Vázquez Méndez como tesoureiro tomarían as rendas do Arenas; José Fernández Fernández, Enrique Alfonso Alonso Novoa e Carlos López Fragueiro serían os vogais.
O 13 de xuño de 2010 inaugurouse en Navia o Campo de Fútbol "Pahiño" coa presenza do noso ilustre xogador que lle dá nome e Arsenio Iglesias.
 |
| Pahiño e Arsenio na inauguración do Campo de Navia |
No ano 2013 o equipo Alevín participou no Torneo Internacional de Paredes en Coura en Portugal:
Na Tempada 2013-14 o equipo afeccionado logrou o Campeonato de Liga que supuso o ascenso 2ª Autonómica.
 |
| O Gol do Ascenso |
Ao longo destes últimos anos conseguíronse moitos éxitos en Competicións Oficiais, que se indican na Sala de Trofeos desta web.
Nos anos 2017 e 2018 os equipos Prebenxamín e Benxamín disputaron o prestixioso Torneo Internacional do Deportivo da Coruña en Abegondo:
No ano 2017 as nosas xogadoras Patricia en Sub-12 e Antía en Sub-15 proclamaronse Campionas de Galicia coas suas respectivas seleccions de Vigo:
O 1 de decembro de 2018 celebrouse a homenaxe a Carlos López Fragueiro, histórico expresidente, directivo e actual Presidente de Honra, despois de máis de 44 anos de intenso traballo e que dá nome ao Trofeo que cada tempada se lle outorga ao xogador de cada equipo elixido. polos seus compañeiros por cumprir cos valores de Arenas de Alcabre #PaixónRespectoHumildade
Nos veráns de 2018 e 2021, o Arenas de Alcabre organizou xunto ao exfutbolista profesional Roberto Trashorras dous Clínics de fútbol onde a idea inicial era promover valores como o traballo, a constancia,
xenerosidade, compañeirismo e sobre todo humildade, valores fundamentais dentro e fóra dun campo de fútbol:
O Arenas de Alcabre foi o primeiro equipo de fútbol vigués en participar no obradoiro #FuturaAfición, un proxecto educativo que fomenta os valores positivos do deporte da Fundación da Liga de Futbol Profesional:
O 21 de Xaneiro de 2023 coincidindo co centenario do seu nacemento, celebramos unha homenaxe a Pahiño:
O peche da Tempada 2022-23 foi unha Xornada emotiva para un grupo de xogadores, os ONE ARENAS MEN, sempre fieis ao Arenas de Alcabre, dende a súa nenez: Pablo, Brais, David, Noé e Telmo. Para todos eles o agradecemento por estar nos malos e nos bos momentos, pero sobre todo por estar. Por ter confiado no Arenas todos estés anos. Por axudar a facer crecer a este club.
E tamén para as súas familias por teren elixido ó Arenas de Alcabre.
No hay comentarios:
Publicar un comentario